Bediüzzaman Hazretlerinden Türk Ordusuna ehemmiyetli bir dua
İİKV’nin Bediüzzaman Arşivi’nde bulunan bir eserin (26. Mektup 3. Mebhas) son kısmındaki Bediüzzaman’ın notu dikkat çekiyor.
Risale-i Nur’un elle yazılıp çoğaltılmaya başladığı ilk yıllarda Bediüzzaman, talebeleri tarafından yazılan risaleleri bizzat kendisi tashih ediyordu. Bu eserlerden birinin sonuna kırmızı kalemiyle eklediği cümle çok ehemmiyetli ve hem bir dua hem bir haber niteliği taşıyor işte o belge:
Çünkü, menfî unsuriyet fikriyle yapılacak hamiyetkârlığın, milletin sekizden ikisine muvakkat fâidesi dokunabilir. Lâyık olmadıkları o hamiyetin şefkatine mazhar olurlar. O sekizden altısı, ya ihtiyardır, ya hastadır, ya musîbet-zededir, ya çocuktur, ya çok zaîftir, ya pek ciddi olarak âhireti düşünür müttakìdirler ki; bunlar hayat-ı dünyeviyeden ziyâde, müteveccih oldukları hayat-ı berzahiyeye ve uhreviyeye karşı bir nur, bir tesellî, bir şefkat isterler ve hamiyetkâr mübârek ellere muhtaçtırlar.
Bunların ışıklarını söndürmeye ve tesellîlerini kırmağa hangi hamiyet müsâade eder? Heyhât! Nerede millete şefkat, nerede millet yolunda fedâkârlık!
Rahmet-i İlâhiyeden ümîd kesilmez. Çünkü Cenâb-ı Hak, bin seneden beri Kur'ânın hizmetinde istihdam ettiği ve ona bayraktar ta'yin ettiği bu vatandaşların muhteşem ordusunu ve muazzam cemâatini, muvakkat ârızalarla inşâallâh perîşan etmez. Yine o nuru ışıklandırır ve vazifesini idâme ettirir...
Kılıncını ayağına vurdurmaz, düşmanına vurdurur. Kur’an’a hizmetkâr eder, ağlayan Âlem-i İslâm’ı güldürür.
